Topun Adaleti 

1-3 biten bir maç. Oynanan oyun ile skorun hiç bağdaşmadığı bir doksan dakika. Sonucu küçük detayların belirlediği bir oyun. Top adaletinin her zaman olmadığını gösteren bir futbol maçı.

Dakikalar dokuzu gösterirken defans arkasına iyi sarkan Immobile’nin ceza alanı içine girmeden düşürülmesi. Rakip on kişi kalacakken santimetrelerle verilen ofsayt kararı. 12. Dakikada kalenin birkaç metre önünde topa vurmaya hazırlanan rakibin önünden muazzam bir müdahale ile topu uzaklaştıran Paulista’nın kısa süre sonra, önceki müdahaleyi o mu yaptı dedirtecek kadar gereksiz müdahalesi ve aleyhimize verilen penaltı. Yenilen golün şoku atlatılmadan Uduokai, Masuaku ve Cher’in oyuncuyu izlemesi ve yenilen ikinci gol. Kabus gibi bir başlangıç. İkinci golden sonra organize ataklar serisi başladı Beşiktaş adına. Ataklardan biri penaltıyla sonuçlandı. Lakin bahtsızlık devam etti. Immobile’nin o kulvarlarda kaçırdığı ilk penaltı atışı da Beşiktaş’ta olduğu döneme denk geldi. Sayısız fırsat tepti Beşiktaş. Rakip kalecinin devleştiği, Ersin’in vasat altı kaldığı bir maç seyrettik. İki kalecinin performansları tersine olsaydı gol rekoru kırılacak olan maçta bir gol ile yetindik. Hem de ne gol! Orta yapmak üzere atılan top gol oldu. 

İki maçta sıfır puanda kalmak üzücü. Adil olan Ajax maçında sıfır puan, bu maçta ise üç puan olmasıydı. Beşiktaş galibiyeti alacak oyunu oynadı. Skoru bulamadı. Devre biterken taraftarın takımı çağırması ne kadar alkışlanacak hareket ise, oyun içinde oyuncuların ıslıklanması da eleştirilecek durumdur. Son şampiyonluğun genç kalecisi, öz kaynaktan çıkan biri böyle ıslıklanmamalı!