KAPANAN TAKIM SORUNU

Öncelikle genel itibariyle takımımızın oyunundan memnun olduğumu belirtmek isterim. Ufak tefek hatalarımız oldu tabiki ve ne yazık ki bu küçük hatalarımız yüzünden iki puan bıraktık. 

Bir kere anlaşıldı ki ligimizde rakiplerimiz bize karşı kapanacaklar. Çünkü açık oynadıkları anda ne olduğunu özellikle süper kupa maçında ve lugano maçında gördüler. Bundan sonra -derbiler dahil- kimsenin bizim üstümüze gelerek maça başlayacağını sanmıyorum. Peki bizim çözümümüz ne olmalı?

Burada en klasik yöntem kanatlardan sıfıra inmektir. Mümkünse iki kanattan da sıfıra inebilmeliyiz. Ancak görünüşe bakılırsa buna uygun kanatlarımız yok. O zaman tek çare kalıyor: oyunun yönünü çabuk değiştirmek, genel olarak çabuk oynamak. Tabi aceleci oyun ve çabuk oyunu karıştırmadan. Burada rafa, musrati, mario gibi oyuncular ön plana çıkıyor. Bunlar topun kıymetini bilen, oyun aklı yüksek oyuncular. Bu maçta biraz daha topa dokunmaları, topu istemeleri gerekirdi. Mario kanatta kayboldu; oyun yavaş kalınca rafa da ortada kayboldu. Rakibi açamayınca da pozisyon bulmakta sıkıntı yaşadık. Bulduklarımızda da kaleci olduğunu bizim maçlarda hatırlayan arkadaş sahne aldı. 

Skor üstünlüğünü almış olsak farka gideceğimize inandığım maç, bir tık yavaş kalmamız sebebiyle berabere bitti. 

Beşiktaş’ın ilacının dikine ve hızlı oynamak olduğu iyice ortaya çıktı. Bunu yapabilecek oyuncu grubuna sahibiz. Biraz daha birlikte oynamaya ihtiyacımız var o kadar. 

Oyuncu değişikliklerini anlayamadım. İmmobile oyunda kalmalı ve hatta çift forvet oynamalıydık. Svensson eğer beni çıkarın demediyse kalmalıydı. Tıpkı raşika gibi. Muçi maalesef kapanan takım kanadını açabilecek bir oyuncu değil. 

Son olarak kornerlerden bahsetmek istiyorum. Bir tanesini düzgün kullanamadık. Şu paslaşarak kullanma hastalığından vazgeçmeliyiz. Uzunlarımızı içeri yağdığımız zaman bunu değerlendirmeliyiz. 

Her ne olursa olsun, güzel günlerin geleceğine inanıyor ve takımıma güveniyorum. Her zaman her yerde en büyük BEŞİKTAŞ. 

Mustafa Özenalp